Pompy ciepła

Współczynnik COP mówi o stosunku energii elektrycznej służącej do napędzania pompy ciepła do uzyskanej mocy grzewczej. Większość urządzeń powietrznych pomp ciepła dostępnych na rynku posiada współczynnik COP na poziomie 3,5-4,5. W dużym uproszczeniu należy wyjść z założenia, że na każdy kW energii elektrycznej otrzymujemy średnio 3 kW mocy grzewczej.

Przy ewentualnych zanikach dostaw energii elektrycznej, sytuacja z pompą ciepła jest dokładnie taka sama jak w przypadku kotłów. Brak prądu unieruchamia sterownik urządzenia oraz pompy obiegowe w większości dzisiaj montowanych systemów grzewczych. Przy połączeniu pompy ciepła z ogrzewaniem płaszczyznowym, jego duża masa i tym samym bezwładność cieplna pozwala bez zauważalnych zmian w komforcie, przetrwać do czasu usunięcia usterki (w dostawie energii elektrycznej) – usterki w energetyce są co raz rzadsze i nie trwają dłużej niż 2-3h.

Nie. Jeśli nie planujesz wymieniać grzejników nie ma takiej potrzeby, ponieważ pompy ciepła są przystosowane do ogrzewania wysokotemperaturowego.

W małych domach (do ~300 m 2 ) najczęściej proponujemy zastąpienie dotychczasowego systemu grzewczego pompą ciepła, która przy odpowiednim ustawieniu punktu pracy biwalentnej samodzielnie poradzi sobie z ogrzewaniem. Do rozważenia pozostaje pozostawienie dotychczasowego źródła ciepła (tylko wtedy jeżeli jest w bardzo dobrym stanie) i zaplanowanie go jako dodatkowego źródła ciepła przy ustawianiu punktu biwalentnego. Podobna sytuacja jest przy domach (budynkach) o bardzo dużej powierzchni.

Pompy ciepła, które są prawidłowo dobrane i zamontowane cieszą się wieloletnią bezawaryjną pracą. Z doświadczenia wiemy, że urządzenia z przemyślanymi instalacjami pracują po kilkanaście lat, tak więc dorównują żywotnością innym dostępnym na rynku źródłom ciepła. Bardzo ważnym aspektem jest prawidłowy dobór mocy pompy ciepła do zapotrzebowania budynku, a tym samym częstotliwość załączania sprężarki (np. zbytnie przewymiarowanie pompy ciepła charakteryzuje się dużą częstotliwością włączania i wyłączania sprężarki, co ogranicza jej żywotność). Pompa ciepła powinna być „uszyta na miarę” w ten sposób będziemy mogli cieszyć się z niej przez bardzo długi okres.

Pompy ciepła w czasie pracy emitują różnego rodzaju dźwięki. Ich głośność zależna jest od wielu czynników. Praca każdej pompy ciepła wiąże się z emisją hałasu związaną z pracą sprężarki. Przy powietrznych pompach ciepła typu split i monoblock sprężarki znajdują się na zewnątrz budynku wraz z wymiennikiem ciepła (parownikiem) i wentylatorem wymuszającym przepływ powietrza przez ten wymiennik. Wentylator choć w dzisiejszych konstrukcjach prawie bezszelestny, również jest dodatkowym źródłem emisji (propagacji) hałasu. W związku z tym należy brać pod uwagę już na etapie projektowania/doboru pompy ciepła w jakim miejscu będzie ona pracować. Głośność pompy ciepła w zależności od modelu wynosi od 36 do 50 dB, co można porównać do rozmowy lub szumów w bibliotece.

Przy rozpatrywaniu tego zagadnienia należy zwrócić uwagę, czy rozmawiamy o powietrznej pompie ciepła z rurami freonowymi, czy o powietrznej pompie ciepła typu monoblock z rurami w których płynie woda/glikol? Jeżeli mówimy o pompach „freonowych” (w rurach pomiędzy jednostką zewnętrzną i wewnętrzną krąży czynnik chłodniczy), to mają większe możliwości jeżeli chodzi o przesyłanie ciepła. Czynnik chłodniczy krąży z dużymi prędkościami i nie jest tak narażony na straty jak powolny przepływ wody lub glikolu. Przy „freonowych” pompach zazwyczaj jest też niezbędna minimalna odległość pomiędzy jednostkami (>=3mb), aby układ chłodniczy mógł dobrze pracować. Optymalna długość instalacji do 3-8mb. Zdarzają się instalacje po kilkanaście metrów, a nawet dłuższe i nie jest to duży problem, pod warunkiem że instalator pamięta o konieczności dopełnienia instalacji czynnikiem chłodniczym. Odległości pomiędzy jednostkami typu „Monoblock” (gdzie medium przenoszącym ciepło jest woda lub glikol) ma duże znaczenie – tutaj warto minimalizować odległość i dbać o izolację przewodów.

Bufor to zbiornik o innym przeznaczeniu niż zbiornik ciepłej wody użytkowej (c.w.u.). Bufor ma za zadanie zapewnić pompie ciepła odpowiedni zład wody w instalacji centralnego ogrzewania (c.o.) do stabilnej pracy i zapewnia rezerwę ciepła niezbędną do cyklicznego odszraniania jednostki zewnętrznej powietrznej pompy ciepła. Bufor nie jest konieczny przy wszystkich instalacjach (można z niego zrezygnować, przy instalacjach, gdzie w całości jest ogrzewanie płaszczyznowe, mając na uwadze możliwości pompy pierwotnej obiegu c.o.). Bufor dobrze sprawdza się w instalacjach domów termo modernizowanych (gdzie np. jest wymieniany kocioł na pompę ciepła) i jest istniejąca instalacja grzejnikowa lub mieszana (grzejniki + ogrzewanie podłogowe).

Jak najbardziej, pompa ciepła jest w stanie samodzielnie ogrzać dom i ciepłą wodę użytkową.Większość konstrukcji proponowanych przez wiodących producentów jest przeznaczona do ogrzewania zarówno domów jak i wody użytkowej.

Gros inwestorów nie zdaje sobie sprawy, że pompa ciepła to energooszczędne rozwiązanie zapewniające jednocześnie ogrzewanie, jak i chłodzenie. Za chłodzenie pomieszczeń jest odpowiedzialny system ogrzewania podłogowego, klimakonwektorów lub wentylacji. grzejnik podłogowy może z powodzeniem chłodzić pomieszczenie w sezonie letnim.

Montaż powietrznej pompy ciepła jest stosunkowo szybki i nieskomplikowany. Zazwyczaj trwa od 2 do 4 dni. Jest on zdecydowanie krótszy niż w przypadku pompy gruntowej, gdyż nie wymaga wykonywania odwiertów w gruncie.

Pompa wykorzystuje powietrze z zewnątrz (dolne źródło), które dzięki czynnikowi chłodniczemu i odpowiedniemu sprężeniu wytwarza ciepło użytkowe, które wykorzystamy do ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej.